Kryształ górski inaczej: Kryształ skalny
Nazwa pochodzi od greckiego słowa κρύσταλλος - krystallos, pierwotnie znaczącego lód. Grecy uważali, że jest on kryształem lodu nadnaturalnie zamrożonym i przez bogów zesłanym na ziemię. Określenie kryształ stosowano przez stulecia tylko w odniesieniu do kryształu górskiego.
Znane są kryształy górskie o masie wielu ton, lecz kamienie warte oszlifowania zdarzają się dość rzadko.

Właściwości
  • Barwa: bezbarwna
  • Rysa: biała
  • Twardość w skali Mohsa: 7
  • Gęstość: 2,65
  • Łupliwość: brak
  • Przełam: muszlowy; bardzo kruchy
  • Układ krystalograficzny: trygonalny, sześcioboczne słupki
  • Przezroczystość: przezroczysty
Nieskazitelna czystość, silny połysk sprawiły, że był on często utożsamiany z diamentem; stąd wiele nazw nieprawidłowych jak: diament alaskański, bohemiński, islandzki, meksykański lub marmora.  Niekiedy występują w kryształach inkluzje obcych minerałów: goethytu (kwarc gwiaździsty), złota, pirytu, rutylu, turmalinu.
Sławne są małe , przezroczyste jak woda kryształy z marmurów Carrary (Włochy) i tzw. diamenty z Herkimer (okręg Herkimer w stanie Nowy Jork – USA) Jego średnica nie przekracza 1 cm.

Występowanie
Jedna z najpospolitszych odmian kwarcu tworzaca się m.in. w warunkach hydrotermalnych. Ważny minerał skałotwórczy magmowych, metamorficznych, i osadowych, w pegmatytach. Miejsca występowania: Przełęcz Furka w Alpach, Brazylia, Francja, Birma, USA.
Polska – Dolny Śląsk, okolice Strzelina (zwłaszcza w Jegłowej), w Karkonoszach, mniej w Tatrach i w Górach Świętokrzyskich.

Zastosowanie
Dzięki specjalnej obróbce uzyskiwano w kamieniach doskonałe efekty optyczne i świetlne. Wykonywano rzeźby, wazy, ozdoby, przedmioty kultu religijnego. Obecnie wykorzystuje się do wyrobu taniej biżuterii. Stanowi poszukiwany kamień kolekcjonerski, bywa stosowany do wyrobu ozdób i artystycznej biżuterii.